Allereerst de aanloop.
Het is heel goed te zien dat ik anticipeer om te stoppen voor de kruising. Ik stop namelijk ruim op tijd met trappen. Uit hoe de ketting in de fiets zit na de crash blijkt ook dat ik helemaal teruggeschakeld heb naar de lichtste versnelling. Dat doe je alleen als je een stop wilt maken.
Ook blijkt uit de beelden dat de kruising zelf moeilijk te zien is. Er ligt een ventweg achter de kruising. Er is dus eigenlijk sprake van een dubbele kruising.
Daarnaast trekt het net opgekomen gras de weg die ik moet kruisen vrijwel geheel aan het zicht. Er rijdt op dat moment geen zichtbaar verkeer wat zou helpen de afstand goed te schatten. Ook camoufleert de zon via een licht/schaduwspel van de bomen de kruising. De 2de kruising, die met de ventweg, is hierdoor veel beter zichtbaar dan de eerste. Ik vermoed dat al deze zaken bijgedragen hebben dat ik de afstand tot de kruising verkeerd heb ingeschat.
De eerste kruising was dus lastig te onderscheiden van de achtergrond terwijl de tweede kruising juist heel goed zichtbaar was.
Ik heb dit alles niet door. "Nu al??!!", schiet door mijn hoofd wanneer ik de weg zie. Ik rem hard. Je hoort mijn wielen blokkeren. Het is net te laat. Ik schuif de rijbaan op en kom tot stilstand op de eerste weghelft. De achterkant van de fiets is nog niet over de haaientanden heen.
De ironie is dat, had ik niet geremd, ik waarschijnlijk net voor de auto langsgegaan was. Dan was iedereen hier met de schrik vanaf gekomen. Nu was dat niet zo. Ik kom tot stilstand net voor de middenstreep. Had ik 0.2 seconde eerder geremd dan had ik 2m eerder stil gestaan. Ook dan was het allemaal net goed gegaan. Zo is het lot soms. Kleine foutjes, grote gevolgen.
De klap
De volvo pakt mij vol in de zijkant. Precies daar waar ik in de fiets zit. De getuigenverklaringen dat ik meters door de lucht vlieg en daarna 2x omrol blijken onzin.
Ik word opzij gesmeten waarbij de volvo langs mij rijdt. In dit proces rol in 1x om en kom ik achterwaarts tot stilstand in de berm. Bij dat laatste vliegt de kap open. Het geheel duurt maar heel kort.
Na de klap
Zodra ik stilsta filmt mijn, inmiddels afgebroken, vooruit-camera mijn borstkas. Direct na de klap kon ik eerst niet ademen. Mijn borstkas wilde niet. Ik kreun hard. Ik herinner me de paniek dat ik geen lucht kreeg. Mijn gebrom om adem duurt best wel even. Pas als ik weer lucht in mijn longen kan krijgen stopt dat en kalmeer ik. Dan komen de bestuurder en getuigen aan en begint de hulpverlening.
Daarna is het vooral een hoorspel waarin de hulpverleners mij helpen en ik uit de fiets gehaald word.
Reflectie
Ik wil nog melden dat ik heel blij en opgelucht ben dat de beelden aantonen dat ik bezig was te stoppen, zoals ik op deze kruising altijd doe. Dat ik me niet vergist heb. Wie twijfelt er niet aan zichzelf na een ongeval als dit?
Vandaag
Vandaag was een goede dag. Ik ben het grootste deel van de dag uit bed geweest. Rondlopen en zitten. Ik kan inmiddels staan zonder krukken en zonder pijn gaan staan en zitten. Ik heb vandaag een groot deel van het koken voor mijn rekening kunnen nemen. Mijn ribben zijn nu mijn grootste pijnpunt, maar ook daar gaat het iedere dag een stukje beter.
Screenshots van de videobeelden in de aanloop naar de kruising. Pas vandaag bij verdere analyse valt me op dat de 2de kruising een verhoogd plateau zit met signalering belijning maar dat de eerste kruising, zeker in de eerste twee beelden, nagenoeg niet zichtbaar is. Pas als heel laat is de eerste kruising ook goed zichtbaar.
Vrijdag update
De laatse dagen gaat het met grote sprongen vooruit wat ik allemaal kan met mijn lijf. Vooral mijn benen. Maar voor iedere 4 stappen voorwaarts zijn er ook kleine stapjes terug. Mijn linkerbeen is nog steeds dikker. Het begint in de linker bil en gaat naar beneden, vooral de kuit en enkel zijn opgezwollen. Ergens in deze zwelling wordt iets afgekneld waardoor mijn ben een groot deel van de dag voelt alsof ik er een tijd op gezeten heb.
Gelukkig kwam vandaag de fysio langs. Die heeft
gemasseerd waardoor het ongemak in het linker been minder is. Daar na kwam het belangrijkste: tips om veilig trap te lopen met een kruk. Dit resulteerde in een van de fijnste momenten van deze week: ik heb kunnen douchen. Deels zittend in een douchestoel maar ik heb ook een tijd echt onder de douche kunnen staan. Het is echt heel lang geleden dat ik zo uitgebreid gedoucht heb..... Vanaf vandaag nu geen washandjes en doekjes met in de woonkamer.
Slapen in mijn eigen bed gaat nog niet omdat ik vanwege mijn ribben niet zelfstandig kan opstaan als ik plat lig. Gelukkig gaat dat vast niet lang meer duren.
Precies 1 week geleden nu!
Zaterdag update
Vandaag is het een week geleden dat in de crash had.
Slapen gaat steeds beter. Ik slaap bijna de hele nacht door. De routine is, in bed gaan zitten. Even op de telefoon netflixen tot mijn lijf tot rust komt. Dan de pijnmedicatie innemen en, letterlijk, plat gaan. Net als normaal moet ik 1x er uit om te pissen. Dat duurt nu nog wat langer dan normaal.
Wel is het vervelend dat ik nog steeds alleen maar op mijn rug kan liggen. Ik ben dat echt zat. De laatste dagen is het zo dat ik mijn benen niet echt plat kan leggen door het tintelen in mijn linker been. Ergens in mijn bilspier knelt een spierknopen een zenuw af in bepaalde houdingen. Ik slaapt dus met opgetrokken benen. Gisteren even geprobeerd om op mijn rechter zij te liggen. Dat was heerlijk behalve dat mijn linkerheup een hele vervelende zeurende pijn gaf.
Zijslapen zal dus nog wel een paar nachtjes duren vrees ik.
Met de ribben gaat steeds beter. Ik kan bijna helemaal inademen zonder dat ik tegen de pijn grens aanloop. Het is heel fijn weer enigszins te kunnen gapen. Dat resulteerde in het beging in een heel raar soort happen naar lucht. Ik moest vandaag een keer niesen. Dat was wel echt de hel.
De jongste (2) wordt steeds wakker met nachtmerries. Normaal slaapt hij in zijn eigen bed en komt hij ergens tussen 1 en 5 uur naar ons bed als hij nog wat wil drinken. Hij raakt nu steeds huildend in paniek omdat ik niet op mijn eigen plek lig....
Vandaag iets meer rust genomen dan voorgaande dagen. Dat pakt iets beter uit voor mijn enkel. Daarnaast heb ik twee, voor mij belangrijke, mijlpalen afgetikt. Zonder enige hulp of assistentie ben ik naar boven geweest om te douchen. Ook heb ik een halve km kunnen fietsen! Fietsen gaat makkelijker dan lopen alleen het opstappen en stoppen is iets wat nu spannend lijkt.
Ik de keuken kan ik weer bijna alles. Alleen zware pannen gaat echt niet. Ik vrees dus dat ik morgen moet koken ;)
Zondag update
Het herstel begint langzaam iets af te vlakken. Wat wel langzaam steeds dieper tot me doordringt is dat ik niet alleen een levensreddende fiets om me heen had, dat ik niet ook nog gewoon mazzel had maar dat ik ook nog eens heel erg de vruchten pluk van twee decennia heel veel fietsen wat resulteerde in een verdomd goede basisconditie. Juist lange afstanden fietsen gaat om diep gaan en herstellen.
Een lijf wat getraind is om te herstellen na heel diep gaan bij het sporten kan ook beter herstellen na een harde klap.
Dit komt overeen met wat de fysiotherapeut zei. Die vond dat ik zeer snel herstelde. Iets wat hij alleen ziet bij getrainde sporters.
Nu is het bekend dat je veel langer leeft wanneer je een actieve levensstijl hebt. De schattingen voor hoeveel je terug krijgt lopen op tot 2 uur langer leven voor ieder uur dat je gesport hebt. Alles binnen bepaalde grenzen natuurlijk. Met die kennis in het achterhoofd vind ik sneller herstellen niet ver gezocht.
Zondagochtend staand met krukken pannenkoeken gebakken voor het gezin. Daarna twee rondjes om het blok gefietst. Bijna een kilometer. Ook daar zit voortgang. Dat en alles er omheen was toch meer inspanning dan goed was. Dus tijd om een uurtje te gaan liggen.
Over het algemeen gaat het een klein beetje beter dan gisteren maar er zijn geen nieuwe mijlpalen gehaald.
Camera's op de fiets
Hoe langer ik er over nadenk des te zekerder ben ik dat cameras op je fiets echt heel fijn zijn. Ze hebben mij heel waardevol inzicht gegeven in hoe ik op een voorrangsweg mijn fiets voor een auto kon parkeren.
Nu de rust langzaam terugkeert ga ik me dus maar eens oriënteren op uitbreiding van mijn camera arsenaal. Ook voor mijn partner is het nuttig. Zo is zij pas met de bakfiets van achteren aangereden omdat de bestuurder van de auto achter haar aan het zoenen was met de bijrijder. Uiteraard reed deze verantwoordelijke automobilist door. Camerabeelden zouden ten minste een kenteken opleveren.
Voor mijzelf waren de beelden al een keer een sluitend bewijs toen een automobilist me besloot te mishandelen. Een andere keer kon alle schade verhaald worden op werkgever van een doorrijder nadat die mij opzettelijk aangereden had.
Maandag update
Zonder krukken gaat nog steeds niet omdat mijn linker heup mijn gewicht niet kans dragen. Ik kan staan op twee benen. Ik kan staan op mijn rechterbeen maar nog niet op links. Daarmee gaat lopen dus ook nog niet. Ook heb ik nog steeds last van spierknopen die een doffe uitstralende pijn naar mijn kuit geven.
Alles gaat iederedag een beetje beter. Vandaag veel uit bed geweest. Weer iets verder gefietst. Ik moet oppassen dat ik niet te veel vraag van mezelf. Mijn grootste frustratie is dat ik nog niet zonder krukken kan lopen. Daarvoor is mijn linkerheup nog te zwak. Hierdoor kan ik ook nog niet op mijn zij slapen. Dat ik niet diep kan inademen vanwege mijn ribben komt voor mij nu op de 2de plek.
Een grote frustratie van mij is dat na bijna 2.5 jaar ik mijn streak heb moeten afbreken. Ik probeer echt iedere dag iets te fietsen. Ik heb nu een gat van 6 dagen en de teller staat op 4...
There is some progress..I can ride daily and that feels really good!
Vandaag was het weer raak. Den ' din rijdt op een fietspad. Een automobilist, op zijn telefoon, volledig onderuitgezakt, verleent geen voorrang en zij kan nog net een aanrijding voorkomen. Na een "Hey" stopt hij en valt volledig tegen haar uit.
Als 'din zegt dat ze op een voorrangsweg rijdt vraagt hij wat hij dan moet doen. "Moet ik soms stoppen dan?" Wat uiteraard een volkomen belachelijk is. Er wordt gevraagd wie ze wel niet denk dat ze is, "de koningin van de weg?"
Zelf ben ik vandaag dus een klein stukje wezen fietsen om te revalideren. In die 2.8km ben ik 2x door een automobilist veel te krap gepasseerd. Een keer met ongeveer 0.5m afstand en hij had minder afstand naar de tegenliggende fietser. Bij de tweede ging de spiegel ongeveer 15cm van het stuur.
Het mag van mij wel eens klaar zijn met dit structurele verkeersgeweld. Het kost te veel.
@Schemerwoude if you're repaired velo doesn't come back with the checker markings if a test vehicle, I am questioning your repairers sense of humour :p
@quixoticgeek you agree right. I must warn them not to do that
@Schemerwoude maybe I should talk to other RNL folk to organise a whip round to pay for the paint job :p
@quixoticgeek no you shouldn't ;)
